مهمترين تفاوت رويكرد سنتي و جديد در برنامه ريزی استراتژيک 

نگرشي سنتي بر اين باور است كه مشاور يا واحد برنامه ريزي در شركت مي تواند بر اساس مطالعات مستقل خود ، استراتژي هاي اثربخشي براي ايجاد تحول در شركت طراحي نموده تا پس از تصويب هيئت مديره در قالب برنامه استراتژيك شركت به مرحله اجرا در آيند.
در رويكرد جديد ، مشاور نه در نقش برنامه ريز و استراتژيست بلكه در نقش عامل توسعه ظرفيت تفكر و برنامه ريزي استراتژيك و تسهيل کننده اين فرايند در شرکت مي باشد.بر اساس اين نگرش ، مديران و تصميم گيران شرکت مشاركت فعال در طراحي و تدوين استراتژي ها دارند